Mesafelerin Dili: Kalbin Yolculuğuna Dair

Öncelikle, hepinize merhaba sevgili okurlarım.

Bugün “mesafe” üzerine yazmak istiyorum.
O gitmekle bitmeyen, hiçbir zaman tam olarak yakın olunamayan mesafelerden bahsedeceğim.

Bahsettiğim mesafenin ne bir zamanı, ne de bir yolu var…
Onun yalnızca duyguları, hisleri var.

Mesafeler aslında kalplerimizde ve duygularımızda saklı.
Unutmayın; her yolculuk bir duygu taşır.
Giden ya da gelen, çoğu zaman biz değiliz — duygularımızdır.

Bir düşün, son yolculuğunu gerçekten kendin isteyerek mi yaptın?

Her yolculuğun bir nedeni vardır, bir kaçış, bir kurtuluş, bir yaşam, bir özlem her ne olursa olsun her yolculuğumuzun gerçek bir nedeni vardır. 

Unutma; hiç bir mesafe sebepsiz oluşmaz.

Dili olmayan bir şey bizi yönlendirebilir mi?

İçimizdeki mesafelerin dili yoktur, gözle görülmez, ölçülmezler fakat bize yön verirler, hayatımıza ve hatta kararlarımıza.

Bazen bir bakış, bir sessizlik, bir anıya sığar. Uzaklık, sadece fiziksel değildir; kalpte de olur.

Ve bazen en yakın olan, en uzağımızdadır, en uzağımız ise, tam yanımızda durur.

Her his, her duygu, bir yolculuk taşır içinde, kimi zaman ağırdır, kimi zaman hafif ama her zaman gerçek.

Unutma; her adım bir iz bırakır.

İlk adımlarımız fiziksel olarak görülür, aslında öyle değildir insan ilk adımlarını bağımsızlığa, özgürlüğe atar, hatırla!

Ama unutma; her adım, bir öğretmendir.

Attığımız ve bize atılan her bir adım hayatımızda bir mesafe oluşturur.

Peki ya biz bu mesafeleri anlayabilir miyiz?

Bazen sessiz bir fısıltı gibi gelir, duymaz gibi oluruz, bazen bir fırtına gibi çarpar, kaçmak isteriz.

Kalbimizdeki mesafeler, hayatımızın haritasıdır.

Kimi yollar kısa, kimi yollar uzun…

Ama her yolculuk ruhumuzda bir iz bırakır; en önemlisi, her mesafe içinde bir dönüşüm taşır: gidenler, kalanlar, unutanlar, hatırlayanlar…

Hepsi biziz.

Ve unutma…

Her iz, her duygu, bizi biz yapan parçadır.

Belki de en önemli yolculuk, mesafelerde değil; kalbimizde ve hislerimizde saklı olanlardadır.

Ve ne kadar uzak olursa olsun, her his, her an, bize kendimizi hatırlatır.

O yüzden… Yolun nereye çıkarsa çıksın, hislerine kulak ver.

Çünkü gerçek yolculuk, hep orada başlar ve orada biter: kalbimizde.